Βρισκόμαστε στην ενότητα :
Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ • ΟΙ ΦΙΛΙΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ • Η ΑΓΑΠΗ
και πιο συγκεκριμένα στο διήγημα του Γιάννη Μαγκλή "Γιατί;"
Θελήσαμε αρχικά να συγκεντρώσουμε κάποιες πληροφορίες για τον συγγραφέα , μια εργασία που ανέλαβαν να επιμεληθούν σε ηλεκτρονική μορφή οι μαθήτριες Ανθή Γκέκα και Κρίσα Γκίκα, και ο μαθητής Μανόλης Δραμητινός
Γιάννης Μαγκλής
Ο Γιάννης Μαγκλής γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1909. Ο πατέρας του, άλλοτε κτηματίας στη Μικρά Ασία, ήταν υποδιευθυντής ελληνοαγγλικής εταιρείας εμπορίας σφουγγαριών. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη γενέτειρά του και εργάστηκε σε νεανική ηλικία στα σφουγγαράδικα. Από το 1926 και επί δυόμισι χρόνια εργάστηκε σε αποθήκη επεξεργασίας σφουγγαριών. Δημιούργησε καλές εντυπώσεις, γι' αυτό και η εργοδότρια εταιρεία τον έστειλε εσωτερικό σε λύκειο της Χάβρης στη Γαλλία, για να συμπληρώσει τις σπουδές του. Όταν τελείωσε τις σπουδές, έγινε υποδιευθυντής του υποκαταστήματος στο Παρίσι. Όντας στη γαλλική πρωτεύουσα, μελέτησε ιστορία, φιλοσοφία και λογοτεχνία. Το 1933 μετατέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αρρώστησε από φυματίωση, επειδή οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ ανθυγιεινές. Επί πολλά χρόνια ταλαιπωρήθηκε η υγεία του. Μετατέθηκε στην Αίγινα το 1937, όπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τον Νίκο Καζαντζάκη, ο οποίος έγινε πνευματικός οδηγός του. Στα χρόνια της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Έγινε αρχικά υπεύθυνος για την περιφέρεια της Αίγινας. Κατόπιν τοποθετήθηκε στην Κηφισιά ως διαφωτιστής. Στον Εμφύλιο, ανέβηκε στο βουνό. Μετά το τέλος του γύρισε στην Κάλυμνο, όπου έπιασε και πάλι δουλειά στα σφουγγαράδικα.
Το 1940 δημοσίευσε τη συλλογή διηγημάτων «Οι κολασμένοι της θάλασσας», στην Αίγινα, που του χάρισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό του περιοδικού «Νεοελληνική Λογοτεχνία». Ο Νίκος Καζαντζάκης τον ενθάρρυνε να συνεχίσει το γράψιμο και μάλιστα του ζήτησε να μεταφράσει στα ελληνικά το έργο του «Τόντα Ράμπα», που το είχε γράψει στα γαλλικά. Στα μετά τον Εμφύλιο χρόνια ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έγραφε θεατρικά έργα και δημιουργούσε ερασιτεχνικούς θιάσους στην Κάλυμνο και στη Ρόδο. Από το 1948 και μετά αντιμετώπισε ξανά σοβαρά προβλήματα υγείας. Ταλαιπωρήθηκε επί εννιά σχεδόν χρόνια, ενώ πραγματοποίησε δύο σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις στο εξωτερικό. Αλλά δεν σταμάτησε να γράφει.
Πήρε το πρώτο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1958 για το έργο του «Τ' αδέλφια μου οι άνθρωποι», και το 1974 για το έργο του «Οι σημαδεμένοι», καθώς και το δεύτερο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το έργο του «Δεν υπάρχουν αμαρτωλοί» (1956). Τα έργα του «Κολασμένοι της θάλασσας» το 1988 και «Κοντραμπατζήδες του Αιγαίου» το 1989, του απέφεραν το χρυσό μετάλλιο σε δυο ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς θαλασσινού πεζογραφήματος. Επίσης του απονεμήθηκαν το Χρυσό Μετάλλιο του Δήμου Καλύμνου το 1982, και το Βραβείο της Ακαδημίας Κλασσικής Ποίησης της Γαλλίας το 1983.
Ο Γιάννης Μαγκλής ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς και πιο διαβασμένους Έλληνες συγγραφείς της μεταπολεμικής περιόδου. Ήταν από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς πολύ μεγάλης μερίδας του αναγνωστικού κοινού τις δεκαετίες '50, '60 και '70. Το έργο του εντάσσεται στην παράδοση της ελληνικής ρεαλιστικής ηθογραφίας. Δέχτηκε επιρροές από το έργο και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του Καζαντζάκη. Τη γραφή του χαρακτηρίζουν το απλό ύφος, η αμεσότητα στην έκφραση των συναισθημάτων, η μοναδική αφηγηματική ικανότητα, η δημιουργία ηρώων που είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ένας έμμεσος διδακτισμός και αγωνιστικό πνεύμα.
Ο Γιάννης Μαγκλής πέθανε στις 24 Απριλίου 2006, στην Κηφισιά. Τάφηκε στην Κάλυμνο.
Έργα
Η ΑΓΑΠΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ • ΟΙ ΦΙΛΙΚΟΙ ΔΕΣΜΟΙ • Η ΑΓΑΠΗ
και πιο συγκεκριμένα στο διήγημα του Γιάννη Μαγκλή "Γιατί;"
Θελήσαμε αρχικά να συγκεντρώσουμε κάποιες πληροφορίες για τον συγγραφέα , μια εργασία που ανέλαβαν να επιμεληθούν σε ηλεκτρονική μορφή οι μαθήτριες Ανθή Γκέκα και Κρίσα Γκίκα, και ο μαθητής Μανόλης Δραμητινός
Γιάννης Μαγκλής
Ο Γιάννης Μαγκλής γεννήθηκε στην Κάλυμνο το 1909. Ο πατέρας του, άλλοτε κτηματίας στη Μικρά Ασία, ήταν υποδιευθυντής ελληνοαγγλικής εταιρείας εμπορίας σφουγγαριών. Τελείωσε το Γυμνάσιο στη γενέτειρά του και εργάστηκε σε νεανική ηλικία στα σφουγγαράδικα. Από το 1926 και επί δυόμισι χρόνια εργάστηκε σε αποθήκη επεξεργασίας σφουγγαριών. Δημιούργησε καλές εντυπώσεις, γι' αυτό και η εργοδότρια εταιρεία τον έστειλε εσωτερικό σε λύκειο της Χάβρης στη Γαλλία, για να συμπληρώσει τις σπουδές του. Όταν τελείωσε τις σπουδές, έγινε υποδιευθυντής του υποκαταστήματος στο Παρίσι. Όντας στη γαλλική πρωτεύουσα, μελέτησε ιστορία, φιλοσοφία και λογοτεχνία. Το 1933 μετατέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Αρρώστησε από φυματίωση, επειδή οι συνθήκες εργασίας ήταν πολύ ανθυγιεινές. Επί πολλά χρόνια ταλαιπωρήθηκε η υγεία του. Μετατέθηκε στην Αίγινα το 1937, όπου είχε την ευκαιρία να γνωρίσει τον Νίκο Καζαντζάκη, ο οποίος έγινε πνευματικός οδηγός του. Στα χρόνια της Κατοχής εντάχθηκε στο ΕΑΜ. Έγινε αρχικά υπεύθυνος για την περιφέρεια της Αίγινας. Κατόπιν τοποθετήθηκε στην Κηφισιά ως διαφωτιστής. Στον Εμφύλιο, ανέβηκε στο βουνό. Μετά το τέλος του γύρισε στην Κάλυμνο, όπου έπιασε και πάλι δουλειά στα σφουγγαράδικα.
Το 1940 δημοσίευσε τη συλλογή διηγημάτων «Οι κολασμένοι της θάλασσας», στην Αίγινα, που του χάρισε το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό του περιοδικού «Νεοελληνική Λογοτεχνία». Ο Νίκος Καζαντζάκης τον ενθάρρυνε να συνεχίσει το γράψιμο και μάλιστα του ζήτησε να μεταφράσει στα ελληνικά το έργο του «Τόντα Ράμπα», που το είχε γράψει στα γαλλικά. Στα μετά τον Εμφύλιο χρόνια ασχολήθηκε και με το θέατρο. Έγραφε θεατρικά έργα και δημιουργούσε ερασιτεχνικούς θιάσους στην Κάλυμνο και στη Ρόδο. Από το 1948 και μετά αντιμετώπισε ξανά σοβαρά προβλήματα υγείας. Ταλαιπωρήθηκε επί εννιά σχεδόν χρόνια, ενώ πραγματοποίησε δύο σοβαρές χειρουργικές επεμβάσεις στο εξωτερικό. Αλλά δεν σταμάτησε να γράφει.
Πήρε το πρώτο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος το 1958 για το έργο του «Τ' αδέλφια μου οι άνθρωποι», και το 1974 για το έργο του «Οι σημαδεμένοι», καθώς και το δεύτερο κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το έργο του «Δεν υπάρχουν αμαρτωλοί» (1956). Τα έργα του «Κολασμένοι της θάλασσας» το 1988 και «Κοντραμπατζήδες του Αιγαίου» το 1989, του απέφεραν το χρυσό μετάλλιο σε δυο ευρωπαϊκούς διαγωνισμούς θαλασσινού πεζογραφήματος. Επίσης του απονεμήθηκαν το Χρυσό Μετάλλιο του Δήμου Καλύμνου το 1982, και το Βραβείο της Ακαδημίας Κλασσικής Ποίησης της Γαλλίας το 1983.
Ο Γιάννης Μαγκλής ήταν ένας από τους πιο παραγωγικούς και πιο διαβασμένους Έλληνες συγγραφείς της μεταπολεμικής περιόδου. Ήταν από τους πιο αγαπημένους συγγραφείς πολύ μεγάλης μερίδας του αναγνωστικού κοινού τις δεκαετίες '50, '60 και '70. Το έργο του εντάσσεται στην παράδοση της ελληνικής ρεαλιστικής ηθογραφίας. Δέχτηκε επιρροές από το έργο και τον ιδεολογικό προσανατολισμό του Καζαντζάκη. Τη γραφή του χαρακτηρίζουν το απλό ύφος, η αμεσότητα στην έκφραση των συναισθημάτων, η μοναδική αφηγηματική ικανότητα, η δημιουργία ηρώων που είναι ολοκληρωμένες προσωπικότητες, ένας έμμεσος διδακτισμός και αγωνιστικό πνεύμα.
Ο Γιάννης Μαγκλής πέθανε στις 24 Απριλίου 2006, στην Κηφισιά. Τάφηκε στην Κάλυμνο.
Έργα
- Ο Άρχοντας
- Τα παιδιά του άρχοντα
- Ο κύριος Κόμης
- Επταφωνίας αναγνώσματα
- Ταξιδιώτες της ζωής
- Το τραγούδι της ζωής και του θανάτου
- Τ' αδέρφια μου οι άνθρωποι
- Οι κολασμένοι της θάλασσας
- Κοντραμπατζήδες του Αιγαίου
- Ο ήλιος δε βασίλεψε ακόμα
- Ο αγέρας χτύπαγε την πόρτα μας
- Δεν υπάρχουν αμαρτωλοί
- Πορεία στο βούρκο
- Τα παιδιά του ήλιου και της θάλασσας
- Το ανθρώπινο πάθος
- Ματωμένη πορεία
- Στην κολόνα της Αφροδίτης
- Κριματισμένοι και ακριμάτιστοι
- Το στοίχημα
- Ερωτικά
- Η ανάσα της γης μου
- Οι σημαδεμένοι
- Σταυραδέρφια
- Οι σημαδεμένοι
- Παγκόσμιο διήγημα
- Πάνθεια, η καλλονή της Ανατολής
- Θεατρικά Ι
- Θεατρικά ΙΙ
- Γιατί; Δικτυογραφία:βικιπαίδεια
Επιπλέον διαπιστώσαμε πως το θέμα του πολέμου είναι διαχρονικό και πολύ συχνά παρουσιάζεται σε διάφορες μορφές τέχνης. Η Ανθή Γκέκα ερεύνησε και παρουσίασε μια σειρά τραγουδιών με σχετικό περιεχόμενο.
Γυναίκες Ηπειρώτισσες
